Пятница, 03.10.2025, 23:54 |
|
|
Приветствую Вас Гость RSS |
|
Статистика |
Онлайн всего: 3 Гостей: 3 Пользователей: 0 |
|
|

Главная » 2011 » Декабрь » 24
Այս անգամ հայտնի անեկդոտների շարքի նման հայը, ռուսը, վրացին հանդիպեցին ոչ թե հրեշին, այլ ադրբեջանցուն, ուկրաինացուն, ամերիկացուն եւ օսին: Ստեղծված շիլաշփոթն էլ անվանեցին կովկասյան կոմեդիա: Իհարկե, խոսքը գնում է "Դուռը բաց” ֆիլմի մասին, որը դեկտեմբերի 17-ից հանձնվեց հանդիսատեսի դատին: Թե ինչու ֆիլմում աշխատատեղ բացեցինք ադրբեջանցի տատիկի եւ երկու երեխաների համար ու մի բան էլ ազգությամբ հայը ներկայացավ ադրբեջանցու դերում` ադրբեջաներեն երգելով Սայաթ-Նովա, այդպես էլ չհասկացանք կամ չուզեցինք հասկանալ: Բայց Ադրբեջանին եւս մեկ անգամ հաչեցրեցինք մեզ վրա: Ինչ վերաբերում է կատակերգությանը այստեղ էլ հիասթափությունը մեծ էր, որը համալրեց ”Դժբախտ երջանկություն” հայտնի տարբերակի շարքը եւ խեղճ հանդիսատեսը ցավոք, չհասկացավ, որտեղ պետք էր ծիծաղել, որ տպավորություն թողնի, թե հասկացել է ֆիլմի հումորը: Ամեն դեպքում ֆիլմում մի երկու անիմաստ արտահայտություն անպայման կմտնի շատերիս բառապաշարի մեջ, ինչպես` "ապուշն էլ հո արագիլի թեւերով չի լինում” կամ "ինչա խոսում…” : Թեեւ ֆիլմի վերնագիրը միտված էր ասելու, որ, եթե Աստված մի դուռ փակում է, մյուսը բացում է, բայց դժվար է համաձայնել, որ ֆիլմում նկարահանված դերասաններ Հովհաննես Ազոյանի (Հովո) եւ Արսեն Գրիգորյանի համար այս ֆիլմը հերթական բացվող դուռն էր:
Շատերը կհամաձայնեն, որ ֆիլմում Արսեն Գրիգորյանի եւ Հովոյի խուճուճներն ու Հովոյի մերկ հետույքը բավարար չէին ֆիլմը կատակերգություն անվանելու համար: Ի դեպ, ֆիլմում մերկ նկարահանվելուն անմիջապես համաձայնել է Հովոն: Մնում է
...
Читать дальше »
Просмотров:
533
|
Добавил:
Admin
|
Дата:
24.12.2011
|
|
Просмотров:
698
|
Добавил:
Admin
|
Дата:
24.12.2011
|
| |
|
|